La Chute de la maison Usher
BL!NDMAN
Op de beklijvende beelden van Epsteins meesterwerk schrijft Eric Sleichim een driedimensionale begeleiding voor solosaxofoon, automatische akkordeon en gespacialiseerde klankvervormingen. De muzikant kruipt in het vel van het hoofdpersonnage Roderick en parallel met diens hallucinaties doet ook hij de klank verschuiven, wegglijden en verdraaien tot men nog nauwelijks de oorspronkelijke sax-klank herkent. De dialoog tussen muzikant en beeld dompelt de toeschouwer onder in de beklemmende wereld van Edgar Allan Poe.
Deze ‘poëtische horrorfilm’ uit 1928 wordt algemeen beschouwd als het absolute meesterwerk in zijn genre. Uitgaande van verhalen van Edgar Allan Poe wist Jean Epstein zijn cinematografische theorieën en avant-garde technieken subliem te plaatsen, en creëerde hij een hoogwaardig gestyleerd en persoonlijk werk. Deze film onderscheidt zich door een intelligent gebruik van technische vondsten, een delicate en precieze editing, een sterk en berekend ritme en een vindingrijke poëzie. Weinig filmregisseurs toonden een danig gecultiveerd gevoel voor het beeld en voor wat Epstein zelf de ‘Photogenie du Mouvement’ noemde (naar Jonas Mekas). Regie-assistent bij deze produktie was Luis Buñuel.
Een vreemdeling vraagt de weg naar het kasteel van Usher: hij komt zijn oude vriend Roderick Usher opzoeken, wiens jonge vrouw Madeline op sterven ligt. Hij vindt Roderick in een bizarre toestand, volkomen opgeslorpt door het portret dat hij van zijn vrouw schildert, zonder daarbij oog te hebben voor haar gezondheid die zienderogen slechter wordt naarmate het schilderij vordert. Wanneer Madeline bezwijkt en begraven wordt, raakt Roderick in de ban van bovennatuurlijke waarnemingen… Op een nacht steekt een krachtige storm op. Roderick tuurt vastbesloten door het venster en luistert aandachtig… op het moment dat de bliksem het kasteel in vuur en vlam zet, verrijst Madeline en komt ze naar hem toe…
Met deze voorstelling voorziet BL!NDMAN andermaal een klassieker uit het stille film-repertoire van originele live muziek. Naast de begeleidingen van de Japanse avant-garde film ‘Kurutta Ippeiji’ (Teinosuke Kinugasa), Buster Keatons komische ‘Steamboat Bill Junior’, ‘Geheimnisse einer Seele’ (G. Pabst), Arsenal (A. Dovzhenko), Wings (W. Wellman) en surrealistische films van Duchamp, Dulac en Man Ray, liet Eric Sleichim zich dit maal leiden door het fantasmagorische. Op de beklijvende beelden van Epsteins meesterwerk schrijft Eric Sleichim een driedimensionale begeleiding voor saxofoon, automatische akkordeon en gespacialiseerde klankvervormingen. De muzikant kruipt in het vel van het hoofdpersonnage Roderick en parallel met diens hallucinaties doet ook hij de klank verschuiven, wegglijden en verdraaien tot men nog nauwelijks de oorspronkelijke sax-klank herkent. De dialoog tussen muzikant en beeld dompelt de toeschouwer onder in de beklemmende wereld van Edgar Allan Poe.
Credits:
Eric Sleichim: concept, compositie, altsaxofoon & elektronica
Jean Epstein: regisseur en scenario naar verhalen van Edgar Allan Poe’s The Fall of the House of Usher, The Oval Portrait, Ligeia, Silence en The Man of the Crowd
Luis Buñuel: assistent van de regisseur Jean Debucourt: acteur: Roderick Usher Marguerite Abel-Gance: actrice: Madeline Usher Charles Lamy: acteur: de gast Pierre Hot, Luc Dartagnan, Pierre Kéfer: acteur